Mens en lijden: filmverwerking "Oscar et la dame Rose"

Verwerking van de film "Oscar et la dame Rose"

·         Vat je eigen mening over de film samen in drie kernwoorden:

Aangrijpend – inzichten - diepgang

·         Is wat in de film aan bod komt (onderlinge relaties, gevoelens, ideeën) herkenbaar voor jou? Wat is wel herkenbaar? Wat niet?

Herkenbaar:

- boosheid op ouders

- relatie met ouders

- angst voor verlies

- als iemand zijn dagen zijn geteld, behandel je hem anders (vergevingsgezinder)

- grappen uithalen

- wensen gaan boven de regels (samen slapen, buitengaan, …)

- als ze me kwetsen, zal ik me eerder laten hangen dan terug te vechten

Niet-herkenbaar:

- zo serieus en verdrietig doen als iemand gaat sterven tegen die persoon

(ik praat tegen mensen die in coma liggen, vertel over de alledaagse dingen, grappen, ergernissen, belevenissen, …)

Kies drie scènes uit de film die je hebben aangesproken (positief of negatief). Beschrijf ze zo duidelijk mogelijk en noteer per scène welke gevoelens voor jou de overhand hadden.

Beschrijving scène 1:

Rose weet niet welke beslissing ze moet nemen … Oscar dagelijks bezoeken of de vraag negeren.  Rose zoekt haar vriend op.  Plots neemt ze een glitterbol vast en vraagt wat dat juist is …. Haar vriend antwoordt dat hij dat van een gehandicapte jongen heeft gekregen.  De jongen had het zelf gemaakt.  Haar vriend vraagt zich luidop af of de jongen nog wel leeft …

Gevoelens bij scène 1:

Spannend gevoel: wat gaat ze beslissen.  Gevoel van hoop.

Gevoel van rust, bevestiging op het moment dat haar vriend luidop zijn gedachte zegt. Gevoel van “Oh my god, zie je nu wel dat beschermengelen bestaan”.

Beschrijving scène 2:

Oscar blokkeerde .  Hij sprak niet meer .  Enkel nog tegen Madam Rose.  Madam Rose had het idee om zijn gedachten, zijn gevoelens, zijn angsten te laten opschrijven.  Oscar wou niet schrijven.  Naar wie zou hij schrijven? Zijn ouders wou hij niet schrijven en voor de rest was iedereen daar.  Oscar geloofde eerst niet in God. .. een verzinsel net als de Kerstman.  Na overtuiging van Madam Rose deed hij het toch.

Elke dag schreef hij een brief en die werd aan een ballon  gehangen.  Deze ballon werd buiten opgelaten …  Serieuze inhoud, gebracht met humoristische woordspelingen.

Gevoelens bij scène 2:

Bij het blokkeren: dat raakte me diep, medelijden

Over Madam Rose: hoop

Bij het stukje over God – Kerstman: vrolijk en ik dacht “overtuigingskracht is heel belangrijk”

Het schrijven:  het gaf een gevoel van rust, opluchting– hij aanvaardde het schrijven – hoop en besef van “het komt goed” want schrijven doet goed. 

Beschrijving scène 3:

Het is Kerstmis en de ouders van Oscar komen hem bezoeken.  Hij wil dat niet.  Hij wil met Rose mee, maar dat vindt zij geen goed idee.  Oscar geraakt m.b.v. zijn vrienden in de bestelwagen van Rose.  Oscar belt aan bij Madam Rose.  Haar hart smelt helemaal en ze verzorgt hem met een hart van goud.  Haar eigen kinderen en moeder staan versteld van de “andere Rose”  Ze zijn verbouwereerd.  Rose laat Oscar inzien dat het tijd is om zijn ouders te begrijpen en hen terug toe te laten in zijn leven. 

Gevoelens bij scène 3:

Echt kerstmisgevoel.  Zo hartverwarmend.  Emotioneel: de tranen rolden … een bolster die het binnenste van de kastanje liet zien …

Haar eigen kinderen zien hun mama op een heel andere manier… vreemd gevoel

->wat doet dat met hen, afwachtend gevoel (spanning): hoe gaan ze reageren … .

Ouders hebben bang van de ziekte.  “De ziekte is een stuk van mij.” zegt Oscar.  Gevoel van  zwaar medeleven en bekommernis “oh mijn schatteke”.

Emotioneel moment hoe Madam Rose Oscar laat inzien dat ook zijn ouders lijden… vertederend de vereniging van de ouders en Oscar

Traantjes alom.

Op welke manier hebben de drie scènes die je hierboven vermelde met je eigen levenservaring/levensvisie te maken?

Ik geloof in beschermengelen.  Dat er op bepaalde momenten iets gebeurd dat net dan nodig is.  Zoals in de film.  Zelf heb ik het vorig jaar ook meegemaakt in een boekhandel.  Ik was ten einde raad want moest dringend een boek hebben en ik kreeg het niet te pakken.  Uiteindelijk had ik hem gevonden, maar wouden ze hem niet opzij leggen.  Ik vreesde dat die dan weg ging zijn vooraleer ik eraan kwam.  Die dame gaf me terug rust en vertrouwen.

Je angsten, gevoelens, wensen, gedachten neerschrijven doet altijd deugd … Het eens kunnen zeggen hé!  In de zomer had ik een heel moeilijke periode in mijn leven en nu zit een vriendin van mij te worstelen met problemen.  Wij mailen hier vaak over naar elkaar.  Het eens van je afschrijven doet deugd en je krijgt er zelf inzichten over.  Soms laat de ander het ook eens van een andere kant zien.  Of durft je zeggen wat je al lang weet, maar niet wil toegeven.

Tot inzichten komen, de andere kant van het verhaal bekijken, niet te snel concluderen, situatie per situatie bekijken, door de ogen van de anderen kijken, … vind ik heel belangrijk.  Zo begrijp je elkaar.  Zo begrijp je dat het anders in elkaar zit waardoor je je niet gekwetst moet voelen.  Dat zijn dingen die heel wat kunnen uitklaren.

Wat wil de regisseur van de film ons duidelijk maken? Wat is volgens jou de boodschap die door de film wordt overgebracht?

Een kind weet waaraan hij toe is, een kind kan veel aan, veel meer dan volwassenen denken.  Tegen iemand die de dood nabij is, doe je zo gewoon mogelijk opdat je samen je verdriet en angsten kan delen en wensen kan laten uitkomen.  Zodat het afscheid in vrede kan gebeuren.

Bij het verwerken van verdriet en angsten, moet je niet enkel naar je eigen positie kijken, maar ook kijken hoe het voor de anderen is en daar rekening mee houden.

Wat zijn de gelijkenissen en de verschillen tussen jouw visie en die van de filmmaker op de behandelde thema’s (afhankelijk van de film die je koos kan dit zijn m.b.t. geloof, omgaan met de natuur, relaties, lijden)?

Gelijkenissen:

- mensen reageren verschillend op het lijden

- het is belangrijk te helpen en hulp zoeken waar nodig om het lijden te begeleiden

- iemand die dood gaat, heeft begeleiding nodig (zoveel angsten, vragen, …)

- mensen hebben mensen nodig

- het geloof werd hier ook symbolisch weergegeven.

Verschillen

Ik denk dat verplegend personeel al beter is opgeleid om hoe om te gaan met een terminale patiënt.  De dag van vandaag zijn ze meer begaan met de patiënt als geheel en niet strikt de regeltjes van hygiëne.  Ook qua somberheid denk ik dat het de dag van vandaag een groot verschil is t.o.v. de film.